Cahit Sıtkı Tarancı – Hayatı ve Eserleri

1 Ocak 1910 tarihinde Diyarbakır’da doğan Cahit Sıtkı Tarancı ilkokulu bu şehirde tamamladı. Ortaöğrenimini Saint Joseph’te, lise öğrenimini Galatasaray Lisesinde tamamlayan Tarancı, daha sonra Mülkiye Mektebine girdi. Fakat burayı tamamlayamadı ve Paris Siyasal Bilgiler Fakültesine başladı. İkinci Dünya Savaşının başlaması üzerine eğitimini yarım bırakarak Türkiye’ye döndü.
Bir süre Adalet Bakanlığı ve Anadolu Ajansında çevirmen olarak çalıştı. İlk şiiri Servet-i Fünun Dergisinde yayınlandı ve edebiyat dünyasının ilgisini çekti. 1954 yılında ağır bir hastalığa yakalandı ve tedavi için gittiği Viyana’da 1956 yılında hayatını kaybetti. Ankara’da toprağa verildi.
Şiir yazmaya lisede okuduğu dönemlerde başlayan Cahit Sıtkı Tarancı, Cumhuriyet döneminin en önemli şairlerindendir. Şiirlerinde batının etkileri görünür, Divan Edebiyatına ise her zaman uzak olmuştur. En önemli şiiri “Otuz Beş Yaş”, 1946 yılında CHP tarafından düzenlenen yarışmada birincilik kazanmıştır. Şiirlerini açık ve sade bir dille yazmıştır. Şiirlerinde genellikle yaşama sevinci, aşk, sevda, yalnızlık ve ölüm temalarına yer vermiştir. Kendisini anlattığı kişisel şiirlerinde ise çirkin olduğunu ve pek sevilmediğini dile getirmiştir. Varlık dergisinin 1957 yılında düzenlediği ankette en beğenilen şair seçilmiştir.
Cahit Sıtkı Tarancı’nın şiirleri; Ömrümde Sükut (1933), Otuz Beş Yaş (1946), Düşten Güzel (1952), Sonrası (1957), Bütün Şiirleri (1983) adlı kitaplarla yayımlanmıştır.
Yakın arkadaşı Ziya Osman Saba’ya yazdığı mektuplar, 1957 yılında ”Ziya’ya Mektuplar” adıyla yayımlandı.
Bu içerik internet kaynaklarından yararlanılarak sitemize eklenmiştir
Ekleyen: Mert

CEVAP VER
Lütfen yazınızı giriniz.
Lütfen adınızı buraya giriniz.