VURGU VE ÇEŞİTLERİ

VURGU VE ÇEŞİTLERİ
 
Türkçe de kelimelerin söylenişleri sırasında anlamlarını daha iyi belirtmek için bazı harf veya hecelerin üzerine basarak veya sesimizi yükselterek okuruz ki buna vurgu denir.
Vurgu ikiye ayrılır.
a) Kelime vurgusu
b) Cümle vurgusu
Kelime Vurgusu
1) Tek heceli kelimelerde vurgu aranmaz.
2) İki heceli kelimelerde vurgu genellikle son hecede olur.
Osman , Okul , Kapı
3) Pekiştirme ekleri alan sıfatlardaki pekiştirme ekleri vurguludur.
Dümdüz, Sapsarı, Masmavi
4) Birleşik sözcüklerde vurgu birimi sözcük üzerindedir.
Anayasa, Hanımeli
5) İki heceli yer adlarında vurgu ilk hecededir. Sinop, Urfa
6) (de) bağlacı vurgu olmaz. “De” bağlacının bulunduğu cümlelerde “de” den önceki sözcüğün son hecesi vurguludur.
Halk şiirinden koşmayı da öğrendik.
Gecede sizi de bekliyoruz.
7) (ki) bağlacı vurgusuz ilgi zamiri olan ve sıfat türeten –ki vurguludur. Vurgu, ki bağlacından önceki sözcüğün son hecesidir.
8) Üç veya daha çok heceli yer adlarında vurgu ya harf sayısı çok olan hecededir, yada
Sessiz harf ile biten hece üzerindedir.
Kastamonu, Pütürge
9) Köklere eklenen ( ile, iken, ise, idi, imiş) ekleri vurgu almazlar. Bu ekleri alan Sözcüklerde vurgu bu eklerden bir önceki hece üzerindedir.
Okurken sevgiyle yaşarmış.
10) Ek fiilin geniş zaman ekleri (im, sın,dir,iz,sinir,dirler) ekleri vurgu almazlar.
bu ekleri alan sözcüklerde vurgu bu eklerden önceki hece üzerindedir.
Kardeşimdir. Kardesiz.
11) ( – leyin) eki zaman anlamında kullanılmışsa vurguludur.
geceleyin kırmızıleyin
 
Bu içerik internet kaynaklarından yararlanılarak sitemize eklenmiştir.